Respiratory

Respiratory, potocznie nazywane sztucznym płucem, to podstawowe urządzenia wspomagające lub zastępujące pracę płuc u osób, których z różnych względów nie dają one rady pracować same. Umożliwiają one, bądź ułatwiają, sztuczne, wymuszone oddychanie, wykorzystywane w sytuacjach ustania czynności oddechowej.

Respiratory nowej generacji wyróżnia niewielki rozmiar, mała waga, bezpieczeństwo oraz niezawodność, dzięki czemu idealnie sprawdzają się one w wentylacji mechanicznej zarówno na oddziałach szpitalnych, jak i w warunkach domowych.

Współczesne respiratory działają na zasadzie wytwarzania dodatniego ciśnienia bezpośrednio w płucach. Umożliwiają one wtłaczanie gazu oddechowego do płuc przez rurkę intubacyjną lub tracheotomijną podłączoną do sterownika aparatu. Tłoczą one gazy do dróg oddechowych, a po dostarczeniu odpowiedniej objętości oddechowej kończą wdech i przechodzą do fazy wydechu, pozwalając pacjentowi na wykonanie biernego wydechu.

Wyróżniamy dwie metody podłączenia respiratora:

wentylację inwazyjną – stosowaną na oddziałach szpitalnych, polegającą na zintegrowaniu rury respiratora do sztucznie wytworzonego otworu prowadzącego do tchawicy,
wentylację nieinwazyjną – zazwyczaj stosowaną w warunkach domowych, wykorzystującą różnego rodzaju maski umożliwiające mechaniczną wentylację płuc.

Respiratory nowej generacji służące do mechanicznej wentylacji pacjenta wyposażone są w szereg funkcji, pozwalających na szybką oraz skuteczną reakcję w przypadku nagłego pogorszenia się jego stanu. Należą do nich:

iBR (Inteligentna, bezpieczna częstość oddechów) – umożliwia spontaniczne oddychanie,
AutoEPAP – reaguje w przypadku obturacji i utrzymuje drożność górnych dróg oddechowych,
LIAM (Asystowany manewr insulfacji płuc) – zintegrowane wspomaganie kaszlu,
TA MODE (Tryb adaptacyjno-kontrolowany) – idealna adaptacja wentylacji do oddechu pacjenta,
Trigger Lock-Out – bardziej efektywna ochrona przed błędami i zaburzeniami wyzwalacza,
iVAPS (Inteligentne wspomaganie ciśnieniowe z gwarancją objętości oddechowej) – nadzoruje utrzymanie wentylacji docelowej,
Kompensacja objętości – automatyczne dostosowanie pracy respiratora do osiągnięcia docelowej objętości wdechowej,
AirTrap Control – system przeciwdziałania nagłemu rozdęciu płuc.

Jak powstał respirator?

Już w starożytności, rzymski lekarz Galen próbował stworzyć teoretyczne podstawy sztucznego oddychania, a pierwsze projekty urządzenia działającego podobnie do respiratora sporządził w XV wieku Leonardo da Vinci. Natomiast pierwszego opisu wentylacji przerywanym ciśnieniem dokonał Andreas Vesalius w 1555 roku, a w roku 1743, Anglik Steven Hales skonstruował pierwszy mechaniczny respirator, napędzany ręcznie. Przełom w tej dziedzinie nastąpił jednak dzięki wynalazkowi Philipa Drinkera oraz Louisa Shawa z Uniwersytetu Harvarda w Cambridge w roku 1928, który nosił nazwę „żelazne płuca”. Konstrukcja ich urządzenia przypominała metalową skrzynię zamykaną na klapę, wewnątrz w której byli szczelnie zamykani pacjenci tak, że na zewnątrz znajdowały się tylko ich głowy. Respirator ten pracował na zasadzie wytwarzania ujemnego ciśnienia dookoła klatki piersiowej. Inspiracją do zbudowania respiratorów stosowanych w obecnych latach była epidemia choroby Heinego-Medina w Danii, która miała miejsce w 1952 roku. Natomiast w 2020 roku, gdy doszło do masowych zachorowań na COVID-19 i nastąpiło nagłe zwiększenie zapotrzebowania na respiratory, opracowano nowy projekt urządzenia, które udostępniono na zasadach open source i open hardware. W marcu 2020 polscy naukowcy z Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN opracowali urządzenie Ventil, które pozwala na podłączenie dwóch pacjentów do jednego respiratora.

Rodzaje respiratorów

Wszystkie dostępne respiratory możemy podzielić ze względu na rodzaje zasilania. Rozróżniamy obecnie dwie grupy respiratorów – elektryczne i pneumatyczne.

Respiratory elektryczne mogą wykorzystywać prąd przemienny bezpośrednio z sieci energetycznej lub pośrednio przez przetwornik obniżający napięcie i zamieniający je na prąd stały.
Respiratory pneumatyczne wykorzystują energię zmagazynowaną w sprężonym gazie.

Warto zwrócić uwagę, iż istnieją respiratory, które wymagają obu źródeł zasilania elektrycznego i pneumatycznego jednocześnie.

Ponadto, respiratory ze względu na zastosowanie możemy podzielić na:

medyczne, wykorzystywane głównie na oddziałach szpitalnych,
domowe, możliwe do stosowania tylko gdy pozwala na to stan pacjenta,
transportowe, zapewniające komfort i bezpieczeństwo terapii wentylacyjnej w trakcie przemieszczenia się.

Respiratory mogą być także regulatorem ciśnienia, objętości lub przepływu. Czasami z powodu zmian mechaniki płuc wpływających jednocześnie na ciśnienie i objętość jedyną formą kontroli jest określenie czasu wdechu i wydechu.

Kiedy konieczne jest podłączenie do respiratora?

Kliniczne wykorzystanie respiratorów ma miejsce na salach operacyjnych, oddziałach intensywnej terapii i oddziałach neonatologicznych. Ma ono miejsce najczęściej w przypadku bezdechu i niewydolności oddechowej, która nie może zostać opanowana poprzez farmakoterapię, tlenoterapię nieinwazyjną czy rehabilitację oddechową. Wentylację mechaniczną na ogół stosuje się w przypadku pacjentów, z potencjalnie odwracalnymi przyczynami niewydolności oddechowej, np. w przebiegu zaostrzenia koronawirusowego zapalenia płuc czy we wstrząsie anafilaktycznym. Dzięki respiratorom możliwe jest również przeprowadzanie zabiegów chirurgicznych, wymagających znieczulenia ogólnego pacjenta. Przy ich pomocy można również podawać gazy anestetyczne. W wyjątkowych sytuacjach, da się również za pomocą respiratora przeprowadzać długotrwałą wentylację mechaniczną płuc, w domu pacjenta. Ma to najczęściej miejsce po urazach w szyjnym odcinku rdzenia kręgowego oraz przy chorobach nerwowo-mięśniowych.

Należy jednak pamiętać, że istnieją przeciwwskazania do stosowania respiratora. Należą do nich zaburzenia w układzie krążenia, takie jak:

zniesienie mechanizmu klatki piersiowej jako pompy,
tamponada serca,
upośledzenie ukrwienia płuc,

oraz uszkodzenia płuc np.:

odma opłucnowa, odma śródpiersia i rozedma śródmiąższowa płuc,
ostre uszkodzenie płuc wywołane nadmiernym rozdęciem.

Głównym powikłaniem związanym z mechaniczną wentylacją jest zapalenie płuc. Ma ona również negatywny wpływ na pracę nerek.

Zastosowanie respiratorów w chorobie COVID-19

Respirator to obecnie jedno z najbardziej pożądanych urządzeń medycznych, ponieważ pandemia COVID-19 spowodowała znaczący wzrost zapotrzebowania na te aparaty. Wirus SARS-CoV-2 zazwyczaj atakuje miąższ płuc i może doprowadzić, w najcięższych przypadkach, do ostrej niewydolności oddechowej. W takim wypadku, jedynym rozwiązaniem jest zastąpienie oddechu chorego pracą respiratora tak długo, aż jego organizm zwalczy wirusa. Taka terapia może trwać w zależności od organizmu pacjenta od kilku dni do kilku tygodni.

W ofercie naszego sklepu można znaleźć respiratory transportowe przeznaczone do wentylacji dorosłych oraz dzieci. Posiadają one specjalne tryby, które umożliwiają różne metody wentylacji płuc, takie jak: Tryb SIMV, tryb CPAP, czy też tryb CPR zapewniający wentylację w czasie RKO. Aparaty te posiadają bowiem wytrzymałą konstrukcję, a przy tym są proste i intuicyjne w obsłudze. Proponowane przez nas produkty spełniają najwyższe standardy jakościowe i zostały wykonane ze sprawdzonych materiałów, co wpływa na wygodę użytkowania. Serdecznie zapraszamy Państwa do zapoznania się z naszym asortymentem.