Z dnia na dzień rośnie liczba osób, które zachorowały na COVID - 19. Przebieg choroby i skutki uboczne u każdego mogą być zupełnie inne. Wiele osób po chorobie czuje się gorzej. Objawia się to przewlekłym zmęczeniem, osłabieniem organizmu,  dusznościami. Jak sobie radzić z powikłaniami?

Często wielcy sportowcy, którzy wcześniej pokonywali w tempie ekspresowym 20 kilometrów biegu, nagle mają problem by wejść po schodach na trzecie piętro. Czy można z tym walczyć? Czy skutki uboczne COVID - 19 mijają czy trzeba sobie dopomóc, aby wrócić do sprawności? A może nie ma już szans na to, by po zachorowaniu żyć tak, jak dawniej? Na te i na wszystkie inne pytania postaramy się odpowiedzieć w tym właśnie artykule. 

 

Jak długo trwa COVID - 19?

To pytanie zadaje sobie bardzo wiele osób, u których wykryto COVID - 19. Jak długo to wszystko trwa? Tak naprawdę cały przebieg choroby, jej czas i powrót do sprawności uzależniony jest od każdego w inny sposób, bowiem jest to indywidualną kwestią każdej osoby chorej. Przy lekkim stopniu zachorowania, powrót do zdrowia możliwy jest po około 14 dniach od zachorowania. Sam kaszel, jak również i zmęczenie organizmu może jednak trwać dłużej. Jeśli w przebiegu choroby pojawiają się duszności, które najczęściej występują między 7 - 10 dniem, tutaj powrót do zdrowia może wynosić do 8 tygodni. W przypadku zaś chorych, którzy leżeli na intensywnej terapii, powrót do zdrowia możliwy jest po około pół roku. A kogo można uznać za ozdrowieńca? Osobę, u której od momentu wystąpienia objawów minęło siedem dni, osobę, która w przeciągu 72 ostatnich godzin nie miała już gorączki i osobę, u której nie ma już żadnych objawów grypy, a więc duszności czy kaszlu. 

 

Przebyty COVID - 19 a powikłania

Sam przebieg choroby, a pojawiające się po niej objawy to dwie różne kwestie, które często niewiele mają ze sobą wspólnego. Wielu ludzi potrafi bardzo łagodnie przejść przez chorobę. Pojawiają się dreszcze, niewielka gorączka czy złe samopoczucie i to wszystko. Mija jednak jakiś czas, a nagle okazuje się, że organizm jest ciągle zmęczony i osłabiony, że często trudno wyjść rano z łóżka, a domowe obowiązki stanowią nie lada wyzwanie. I odwrotnie, może zdarzyć się tak, że w trakcie choroby pacjent ledwo uszedł z życiem, przebył ją bardzo poważnie, ale po chorobie nie odczuwa żadnych widocznych zmian. Trzeba więc zdać sobie sprawę z tego, iż każdy organizm jest inny i w każdym przypadku zarówno przebieg COVID - 19, jak również i skutki uboczne po koronawirusie mogą być dla każdej osoby inne. 

Zmęczenie i osłabienie organizmu - główna dolegliwość pocovidowa

Wśród najczęściej występujących pocovidowych dolegliwości, na jakie narzeka większość pacjentów, zaliczyć możemy między innymi zmęczenie i osłabienie organizmu. To problem, z jakim boryka się blisko 60% ozdrowieńców. Jeśli przebieg choroby był łagodny, często taki stan utrzymuje się około dwóch tygodni, jeśli był ciężki, do ośmiu tygodni, a nawet i dłużej. Stan taki określany jest bardzo często jako zespół chronicznego zmęczenia. Występuje on przy większości grypowych zachorowań, jednak w przypadku koronawirusa, przybiera on na sile i trwa zdecydowanie dłużej. 

Czym więc taki zespół chronicznego zmęczenia jest i czym się on objawia? Jest to choroba układu nerwowego, w której głównymi objawami są między innymi bardzo duże zmęczenie idące w parze z osłabieniem organizmu, a także bóle i zawroty głowy, bóle mięśni i stawów, problemy ze snem, depresja czy też bardzo niska tolerancja na wysiłek fizyczny. Osoba po zachorowaniu nie jest w stanie funkcjonować tak, jak dawniej, bowiem zmęczenie uniemożliwia jej normalnie żyć, pracować i wykonywać rzeczy, które wcześniej stanowiły dany element życia. Warto także zaznaczyć, iż taki stan może doprowadzić także do poważniejszych schorzeń neurologicznych, w tym mgły mózgowej. 

 

Powrót do lepszego życia - czyli jak wygląda rekonwalescencja? 

Aby powrócić do sprawności i normalnego życia, niezwykle ważnym elementem jest - CZAS. Każdy z nas potrzebuje go w innym wymiarze, ale zawsze odpowiednia dawka odpoczynku dla organizmu odgrywa wartość nadrzędną. W momencie zachorowania, nie można snuć planów na najbliższą przyszłość, bowiem tak naprawdę nikt nie wie, jak będzie ta rekonwalescencja przebiegać. Jakie więc działania należy powziąć lub czego unikać, aby organizm mógł krok po kroki do tej sprawności powrócić?

• po pierwsze - unikanie intensywnych ćwiczeń - często wydaje nam się, że skoro nie możemy czegoś zrobić, a wcześniej to robiliśmy, to znaczy, że należy działać. Jeśli biegaliśmy, musimy biegać, jeśli graliśmy w tenisa, musimy grać. Nic bardziej mylnego. Jeśli organizm jest osłabiony, absolutnie nie można na siłę forsować go intensywnymi krokami. Trzeba powoli pokonywać swoje słabości, zaczynać swoją przygodę z aktywnością i codziennością od małych rzeczy i powoli podwyższać sobie poprzeczkę. 

• po drugie - odpowiednia rehabilitacja - tutaj pojawia się tak naprawdę klucz całej ten rekonwalescencji pocovidowej. Jeśli pacjent był hospitalizowany w ciężkim stanie, już w szpitalu prowadzone są odpowiednie działania, aby wspomóc taki powrót do sprawności. Istotne więc tutaj znaczenie mają ćwiczenia oddechowe, bierne ruchy stawów, a w przypadku unieruchomienia pacjentów na dłuższy czas, powolna nauka chodzenia na nowo. Jeśli chodzi zaś o rehabilitację domową, tutaj oprócz ćwiczeń oddechowych, bardzo istotne znaczenie mają także ćwiczenia oporowe, aerobowe i równoważne. Nigdy nie można wykonywać ćwiczeń na siłę. Należy jedynie stopniowo zwiększać ich objętość i intensywność, ale nigdy nie wbrew temu, co podpowiada organizm. 

 

Aktywność fizyczna wskazana dla każdego

O aktywności fizycznej mówi się na każdym kroku. Jest ona ważna i dla dzieci i dla osób dorosłych. Jest istotna po zawale, jest ważna po wszelkich zabiegach kardiochirurgicznych. Jeśli w grę wchodzi rekonwalescencja po koronawirusie i tutaj ma ona ogromne znaczenie dla ozdrowieńca. Trzeba jednak pamiętać o zachowaniu stosownych działań, tak, aby przysporzyć organizmowi więcej pożytku, niż szkody. Podstawą jest na pewno rozgrzewka, przed samym treningiem, a także odpowiednie rozciąganie tuż po treningu. Ważną rolę odgrywa także luźna, wygodna odzież i odpowiednie obuwie. Nie można zapomnieć także o dużej ilości wody i stosownym jedzeniu. 

 

Kiedy nie można uprawiać aktywności fizycznej?

Choć aktywność fizyczna jest elementem nadrzędnym w powrocie do sprawności po zachorowaniu, to jednak nie w każdym przypadku można na nią stawiać. Absolutnie więc nie można ćwiczyć lub należy przerwać ćwiczenia wtedy, gdy pojawiają się nudności, zawroty głowy, a także omdlenia i złe samopoczucie. Ponadto, nie można nic robić, gdy występuje duszność, ucisk w klatce piersiowej czy nasilające się dolegliwości bólowe. W każdym przypadku pacjent sam powinien obserwować swój organizm i reagować, jeśli jakiekolwiek objawy wydają się być niepokojące. 

Bez względu na to, czy przebieg choroby był łagodny czy ciężki, w większości przypadków skutki uboczne po zachorowaniu są widoczne, oczywiście dla każdego z innym natężeniem. To, co stanowi klucz do sukcesu, to wsłuchiwanie się w swój organizm i danie sobie czasu, by organizm mógł odpocząć i nabrać sił na dalszą, jak najlepszą jakość życia.